Source: http://www.sjsu.edu/faculty/watkins/barbarians.htm
Svrha ovog dokumenta je da se sumiraju period varvarskih invazije Zapadnog rimskog carstva u periodu od nove ere trećeg stoljeća do petog stoljeća. Primarni izvor materijala je niz predavanja J.B. Bury Univerziteta Cambridge koji su objavljeni kao invaziju Evrope Varvara. Profesor Bury predstavio koherentan pogled na invazije, ali njegov rad je objavljen 1928. godine i neke istorijske stvari, posebno u pozadini materijal rano, možda prevaziđen više nedavnih nalaza. Njegova knjiga je ponovo raspisan je 1963. godine, bez revizije tako sve nedostatke njegovog rada nije vjerojatno da će biti od suštinskog značaja za svoju prezentaciju. Varvari koji su najznačajniji u invazije bili su Nijemci sa kratkim međuigre od Hunnic penetracije. Slovenskih i Magyar migracije uslijedila je nakon perioda koji se razmatra.
Pozadina germanskih naroda
U periodu prije 1000 prije naše ere germanskih plemena živjela u Skandinaviji, a zemljište između Elbe i Odre Rivers. Zapadno od Elbe River je zemljište zauzimaju Celtic ljudi. Istočno od Odre rijeke bilo Baltic ljudi, kao što su Letts i Litvanci. Tokom vekova njemačkog plemena između Elbe i Odre gurnuo zapadu vožnje Kelti van. Za 200 prije naše ere granicu između Nijemaca i Kelta je gurnut na rijeke Rajne. Njemačkog plemena i gurnuo iz lowere Elbe regiona na gornji regiji Elbe zauzima ono što je sada južnoj Njemačkoj.
Neki od germanskih plemena u Skandinaviji migrirali preko Baltika do zemlje između Odre i Visle Rijeke. Ova migracija je došlo nakon širenja zapadne germanska plemena iz regiona Elbe-Oder. Ove germanski migranti iz Skandinavije su bili različiti od Nemaca regiona Elbe-Oder u jezika i običaja, ali su imali ekonomije prvobitno zasnovan na lov i stočarstvo.
porast broja stanovnika je prisiljavajući selica ekspanziju. Kada zapadne germanska plemena, one porijeklom iz regiona Elbe-Oder, ponestalo teritorije koji bi mogli lako steći njihove socijalne i ekonomske strukture morala biti izmijenjena. Na području sjeverno centralne Evrope u to vrijeme je uglavnom pod šumama. Je Herder-lovaca potrebna područja relativno jasno šume. S obzirom na porast broja stanovnika bilo je samo nekoliko stvari koje se mogu uraditi:
- osvajanje novih teritorija na granici starog teritorija
- usvajanje poljoprivrede kako bi se hraniti više ljudi iz postojećeg teritorija
- čišćenje šuma da daje više pašnjaka za plemenske stoke
Oni su navedeni u cilju težine. Zapadnom germanska plemena ponestalo teritorija jer su povre- dila na Rimskog carstva na zapadu i jugu. Na istoku su se suočili potomci imigranata iz Skandinavije (koji u daljem tekstu će se zvati istočni germanska plemena). Zapadnom germanska plemena usvojen poljoprivrede.
Za razliku od istočne germanska plemena i dalje ima opciju selica ekspanziju. Su se suočili nije jednako teško nemačkog naroda, ali slovenski i baltičkih ljudi koji nisu mogli odgovarati svoje vojne junaštvo. Tako istočnom germanski ljudi su nastavili uzgojem ekonomije stoljećima nakon zapadnom germanski narod preuzeo praksu poljoprivrede.
Najznačajniji istočnog germanska plemena bio Goti. Postoje značajni istorijski dokaz o porijeklu Gota u Skandinaviji, možda otoku Baltičkog Gotland, ali u naše ere drugog veka Gota preselila iz nižih regiona Visli na područje sjeverno od Crnog mora.
U regiji Crnog mora gotičke plemena podijeljena u dvije divizije, Ostrogota i Vizigota. Ime Ostrogota znači otprilike istočni Goti. Vizigot nije značilo zapadni Goti, ali, u stvari, to je ono što su postali.
Osim Gota i drugih istočnih germanska plemena su Vandali, u Gepidi je Burgundinaca i Langobarda, imena koja se pojavljuju u kasnijoj istoriji zapadne Evrope daleko od svoje prvobitne domovine.
Zapadnom germanska plemena su i prolaze kroz političku spajanje i poravnanje. Plemenski nazivi konfederacija koje su poznate iz istorije su Franci (znači besplatan za razliku od plemena naseljavaju u rimskom teritoriju), Saksonci, na Thuringians i Alamanni. U Alamani su se sastojale od Suevian plemena. Naziv za Nemaca u nekim jezicima Evrope je izveden iz imena Alamani.
Njemačkog plemena imala političke sisteme koji su bili gotovo demokratija ili republika. Skupštine freemen plemena su sovreign. Neki plemena su vladali lidera koji je funkcionisao kao kraljevi, ali je postojala razlika čak i među plemenskim grupama koje imaju kraljeva kao u prirodi kraljevstva. Prije svega je kralj bio na snazi je izvršni direktor skupštine freemen plemena. Neki plemena su lideri pozvali Grafs koji su izabrani od strane njihovih skupština freemen. A graf može biti bilo ko skupštini želi da bira. Monarhijska plemena su imali kraljevi, koji su također bira skupština, ali za razliku u monarhijska plemena ili država kralj je da bude izabran iz određenih kraljevskih porodica. Tako je kraljevstva bio je da se stepen nasljedne dok grafship nije.
Napadi Gota na Rimskog Carstva
Ironično je da je najozbiljnijih prijetnji Rimskog carstva nije počeo sa zapadnim germanska plemena rimske granice, ali istočnom germanska plemena, posebno Goti. Rimsko carstvo je početkom trećeg stoljeća imao je niz slabih careva i jak izazov iz Parthian carstva Persije. Resursi Carstva su iscrpljeni i Gota osporio Rimljani za kontrolu nad područjem na ušću Dunava u Crno more. Gota pod kontrolom područje sjeverno od Crnog mora i Rimljani su osvojili područje sjeverno od Dunava, koju su nazvali Dacia. Ovo je područje današnje Rumunije.
Napadi Gota počela je u 247 nove ere i 251 nove ere Namamile rimske vojske pod komandom cara Decija u močvarnom području i porazio ga. Cara Decija je poginuo u borbi. Ohrabreni Ovom pobjedom Goti izgrađen čamaca i brodova i upali u gradovima Crnog mora i istočnog Mediterana. Rimljani pod Klaudije sam konačno mogli pobjediti Gota odlučno u 269 nove ere i donio mir u regiji. Cara Klaudije nakon toga je poznat kao Klaudije Gotski. Ali Klaudije Gotski ‘pravilo nije trajalo dugo, a on je naslijedio od strane car Aurelijan.
Je car Aurelijan prepoznao stvarnost vojne situacije u Dacia i 270 nove ere povukla rimske trupe iz Dacia ostavljajući ga Goti. Dunav ponovo postala sjevernom granicu Rimskog carstva u istočnoj Evropi. U 324 nove ere cara Konstantina zaključila sporazum sa Vizigota koji ih je napravio saveznici Carstva, što je značilo da je u zamjenu za godišnju subvenciju Vizigota se složili da pomogne odbrani carstva. Nominalno Dacia je ponovo računati kao dio carstva, ali pod kontrolom i brani Vizigota, saveznici Rimskog carstva.
Ostrogota su se nalazile istočno od Vizigota u regiji izvan Dnjestar rijeke. Postoje značajne razlike između Ostrogota i Vizigota, uglavnom Ostrogota predstavljalo više arhaični oblik Gothic društva.
Brojeve invaziju plemena
Teško je procijeniti broj varvara koji su uključeni u invasisons ali otprilike bilo sto hiljada Ostrogota u Italiji i otprilike isti broj Vizigota u Španiji. Je Burgundinaca u jugoistočnoj Francuskoj, verovatno je bilo oko dvadeset i pet hiljade. Procijenjene veličine Vandal vojske koji je prešao moreuz Gibraltara je osamdeset hiljada. Tako je invazija snage predstavlja samo nekoliko posto stanovništva teritorija napadaju. To je bilo dovoljno za osvajanje ne-vojni stanovništva, ali ne dovoljno da surplant kulturu ljudi koji su osvojena.
Tu je i ne-germanski narod poznat kao Sarmata ili Alans. Je Alans bili glavni plemena Sarmata. U Sarmations govorio jezika u porodici iranski jezik. Rimski car doveo Alans u jugozapadnoj Francuskoj u pomoći u kontroli Celtic plemena i štite od germanskih osvajača. Za više informacija o Sarmata vidjeti Sarmata.
Izazovima varvari to the Empire nametnuti teško breme na svojim finansijama i njegove vojske. Teret podizanje trupa i sredstava da brani Carstvo je pretila da dovedu do njenog kolapsa. Cara Dioklecijana je poduzeo velike reorganizacije carstva. Kasnije cara Konstantina poduzela daljnje političke i ekonomske reorganizacije.
Organizacijske strukture Rimskog Carstva nakon reforme Carevi Dioklecijan i Konstantin
Gore dijagram prikazuje činjenicu da je Rimsko carstvo nije bila podijeljena u dva seprate carstva već je bio legalno jedno carstvo sa dva administrativnih centara, Rim i Carigrad. Ova dva administrativnim centrima su se pod dva ko-jednake careva. Organa uprave u obje dionice je bila podijeljena između strukture civilnog vlade i vojnu vlast. Rimskog carstva bio jedinstven u ovom odvajanje uprave.
Strukturama državne vlasti u zapadnom i istočnom dijelovima Carstva bili su identični, ali je struktura vojna sila u dva dela razlikovali u nekim detaljima. Civilne strukture vlasti bio je u osnovi stvaranje cara Dioklecijana, kao što je podjela Carstva u zapadni i istočni administracije. Carstvo je bila podijeljena u prefekture svaki upravljaju ministri zove pretorijanska prefekta. Kao što je prikazano u nastavku, bilo je dva prefekture na istoku i dva na zapadu. Prefektura su bili podijeljeni u eparhije, svaka vlada vikar. Terminologija je poznat jer je Rimokatolička crkva je usvojila organizacijske strukture Rimskog carstva. Eparhija može se podijeliti u pokrajinama vladali guvernera.
Sastav prefekture je kako slijedi:
- Zapadno Carstvo
- Tokio od Gala: Gal, Britanija, Španjolska / Portugal i Maroko
- Tokio Italije: Italija, Švicarska, provincije izmeĊu Alpa i Dunava, i obalnog zemlje sjeverne Afrike, osim za Egipat i Maroko
- Istočno carstvo
- Prefekturi Ilirika: Balkan osim Trakiju
- Tokio Orijenta: Byzantium, Trakije, Egiptu i azijskog teritorija
Struktura Vojne Uprave Carstva bio je složeniji od civilnog strukture vlasti. Prvo je bilo divsion između vojnika stacioniranih na granici, na Limitanei i mobilne vojske, Comitatus, koji bi mogao biti poslan na žarišta. U vojsci je postojao institucionalni razlika između pješadija i konjica. U vrijeme barbarskog invazije pešadija je važnije vojne sile, ali to mijenjalo kroz povijest. U vrijeme Dioklecijana konjica je dobila sa samostalnim statusom, ali je kasnije došao pod vlašću majstora pješadije. Oba pješadija i konjica su bili pod vlašću gospodara vojnika. U istočnom carstva bilo pet majstori vojnika, od kojih su dva su se nalazile u Carigradu i bili pozvani majstori u prisustvu cara (Magistri u praesenti). Ostala tri boravio u važnim područjima kao što su Trakiju i Ilirik. Na zapadu je bilo samo dva majstora vojnika, kako Magistri u praesenti, nastanjen u Italiji. Jedan od njih je majstor pješadije i imao komandu nad oba pješadija u mobilnoj vojske i pješadija u stražara stacioniranih na granici, na limitanei. Drugi majstor vojnika u Italiji imao komandu nad konjice mobilnog vojske.
Problem vojne Manpower
J.B. Bury ističe problem Rimskog Carstva imao sa podizanjem vojne radne snage. Iako Carstva imala stanovnika u krugu od 50 do 70 miliona ljudi nikada nije imao vojsku od preko milion. U modernim vremenima nacije često zaposliti vojsku jednak deset posto stanovništva. Postoji ograničenje za moderne vojske nameću potrebu za radnom snagom u industriji nabavku municije i opreme. To nije bila jednaka ograničenja za drevne vojske i na taj način drevna zemlja mogla podići vojsku jednak nekoliko puta čak deset posto udio koji ograničava moderne vojske. Tako Rimskog carstva moglo očekivati da su bili u stanju da podigne vojsku mnogo puta ono što je zapravo učinio. Problem je, prema J.B. Bury, je da su gotovo svi muškarci Rimskog carstva bili nepodobni za prsa u prsa protiv barbarskog neprijatelja. Oni nisu bili physcally dovoljno sposoban i previše civilizovano da se nose sa necivilizovani varvara.
Jedan od rijetkih mjesta koja bi mogla da obezbedi pogodan ljudstva za vojsku bio je planinskim predjelima Balkanskog poluotoka. Ovo područje je postao jedan od elemenata sporenja između istočnog i zapadnog carstva isključivo za nabavku pogodan vojnika.
Isprva njemačke barbari su isključeni iz rimske vojske, ali tokom vremena Carstva priznat da je jedini meč za barbarskog vojnika je varvarin vojnici bore za carstvo. Kao Nijemci bili primljeni u vojsku u zapadnom carstva i postao okosnica borbe prisiliti službenika komandni ih uskoro su Nijemci kao dobro. Kao Nijemci popela komandnoj strukturi veliki strukturni problem razvijen u Upravnom zapadnog carstva. Prava moć u Carstvu došao da živi u njemačkom komandanti u vojsci, ali ti pojedinci su onemogućeno zbog njihovog porekla iz održavanja visoke položaje u državnoj vlasti. To je značilo da ako je njemački vojni lideri ne može postati pravno vladari administrativnih jedinica u narednih najbolja stvar sa stanovišta njemačkog komandanata rimske vojske bila je da se civilne kancelarije drži slab, nesposoban Rimljani.
(Nastavlja se.)